"Wół i mrówki" autor wyśmiewa wadę lenistwa. Morał zawarty jest w ostatnich wersach: "Z umysłu pracujących szacunek roboty, Ty pracujesz, bo musisz, my mrówki z ochoty". Można wnioskować z tego, iż ludzie pracują, dlatego, że nie mają wyboru, praca ich nudzi i męczy. przedszkole ursynówmatematyka „Słowik i szczygieł”Pewnego razu szczygieł zarzucił siedzącemu cicho słowikowi, że za krótko śpiewa. Ten jednak odparł, że odpowiednio wykorzystuje dar natury; lepiej jest śpiewać krótkie partie, a dobrze przygotowane, niż dłuższe, a monotonnie, ostatnim wersie mamy następujący morał, będący wskazówką, pouczeniem, jak należy postępować w życiu: „Lepiej (coś robić) krótko, a dobrze, niż długo, a miernie”.Słowik i szczygieł są nosicielami pewnych cech charakteru. Słowika cechuje: dokładność, sumienność, roztropność w wykonywaniu zadań życiowych, talent, szczygieł jest natomiast powierzchowny, niedokładny, liczy się dla niego nie jakość wykonania, ale długość. Oba ptaki zostały ukazane na zasadzie kontrastu, słowik reprezentuje naturalność, szczygieł zaś sztuczność.„Mądry i głupi”Rozmawiało dwóch ludzi: mądry i głupi. Właściwie mówił tylko głupi - bardzo głośno, z przekonaniem o swoich racjach i tak długo, że aż się zmęczył. Dopiero wtedy mądry zabrał głos: „Wiesz, dlaczego dzwon głośny? Bo wewnątrz jest próżny” - powiedział. Tylko głupi, niemający nic sensownego do powiedzenia człowiek umie mówić dużo i głośno, nie dopuszczając rozmówcy do głosu. Im ktoś głupszy, tym jest mądry liczy się ze słowami, mówi mało, ale sensownie. Słucha rozmówcy. Głupiec - plecie byle co i byle jak, zadowolony z własnej głupoty, którą uważa za mądrość.